halos everyday parang its always a new chapter for me pag nasa harap na ako ng mga residents ng Life Changes Recovery Center.. aion... hayyyyy... hindi ko mapakita yung totoong ako sa kanila, pero sobrtang mababait naman sila..
parang i dont know what to do pag nasa harap na nila ako.. as in, pero hindi naman ako ganun talaga..
gustong i-share ung quotes na na-recive ko once sa cellphone ko saying that:
Psychologists are not super humans they read behavior not minds…they also have their own insecurities, problems and difficulties in life….
They possesses strength,yet still, they are vulnerable…they know how to get hurt so incase ur expectations to them become a little too high..
Think again..
Remember what the song superman says?....
Even heroes have the right to bleed…
aion.. alam ko di ako perfect pero super thankful ako sa mga ka-ojt ko kasi napapansin nila na minsan unconsciously parang lagi daw nakataas ung kilay ko.. (well then, kilala naman nila ako as ganun pero nakakatouch kasi super concern sila na baka ma-misinterpret ako ng iba)
pag pasok ko sa Life Changes Recovery Center siguro, its more on personality development na din.. mas makikilala ko pa ung sarili ko ng bonggang bonggang..
tsaka matututunan ko mag adjust sa condition ng residents..
natutunan ko, sa sarili ko, dahil na rin kay sir Al, tsaka sa mga concerned groupmates ko sa ojt na dapat i should be familiar sa names nila.. i should be energenetic pag sila na kaharap ko.. and wag akong matutupi na parang paper..
sana'y naman ako magkipag interact sa mga tao, pero nandun ung feeling ko na naiilang ako sa mga residents.. hayyyy.... ang dami ko din kasi iniisip..
pero as a Psychology student, and a practicumer dapat ung interest ko nasa ginagawa ko.. db db db.. hehehe..
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment